Barre start 2e + 3eDivisie Triathlon en de Writer in de lappenmand

april 24, 2016

Mark Van Rijsbergen

De regen verpest een middag in maart,
Tenminste dat had ze gedacht.
Maar ik heb in mijn hoofd nog wat zonlicht bewaard,
Dus ik ben de laatste die lacht. |Guus Meeuwis – Tranen Gelachen|

Dat was de tekst die mij te binnen schoot, in de auto onderweg vanuit Amsterdam naar de thuisbasis Oud Gastel tijdens het filosoferen over de opmaak van dit stuk. (ondanks dat het geen maand Maart is, toch toepasselijk. Lees verderop waarom)

Maar allereerst (alvast) deze virtuele fruitmand voor onze enige echte Writer: Peet. Tijdens een fietstraining heeft hij een ongeval gehad met een auto en is naar eigen zeggen “nog goed weg gekomen”. Peet was in training om “zijn” Olympische triathlon te gaan doen dit jaar, dus we hopen dat het hem snel beter vergaat en zijn plannen alsnog kan verwezenlijken (ik weet hoe graag hij dit wil ✔ van zijn bucket list.

Peet, namens TOGA: HEEL VEEL BETERSCHAP!!!

Tsja…….de weersvoorspellingen lieten al te wensen over, maar dit keer hadden de meteorologen echt gewoon gelijk! Wij, (Johan, Hans, Arjan en Mark v R), gingen vanmorgen richting Amsterdam voor de Mirandabad team triathlon, de start van de 3eDivisie Triathlon competitie voor regio Zuid.

Een nieuwe wedstrijd voor ons, dus altijd even aftasten hoe het parcours is/waar is de wisselzone enz. enz. Na allerlei dubio’s: wel/geen wetsuite, wel/geen wind jasje aan op de fiets, wel/geen fietsjack aan op de fiets want die flappert niet zo, tassen wel/niet naar binnen i.v.m. de vele regen…………

Uiteindelijk iets later i.v.m. wat uitloop in de organisatie zijn we allen gestart in wetsuite en hebben de volgorde van het 🏊🏼-treintje bepaald. De temperatuur van het 50m bad was prima en in een heerlijk zonnetje de 550m afgewerkt in een kleine 10min. Het uitklimmen van het zwembad was nog verrassender dan gedacht. Arjan en Mark waren de laatste baan door gezwommen en alvast eruit geklommen om daarna Johan en Hans uit het water te helpen. Het is immers een team triathlon 😉.

Op naar de fietsen. We hadden jasjes klaar gelegd, maar zouden even zien hoe op het betreffende moment het weer was om ze aan te trekken ja- dan nee. (via Hans hoorde we dat de organisatie van de Arnhemse team triathlon, waar onze 2eDivisie gangers op af moesten, vooraf nog hadden bericht dat ze een jasje moesten dragen op de fiets!) Zoals eerder aangeven was er een stralend zonnetje, dus geen rede om een jasje aan te trekken. Inderdaad………….WAS………..😡. Volgens mij kwam er vanaf de 2e van de 5 fietsrondes een partij regen en hagel met bakken uit het plafond. Pffffffff……….

(Ondertussen in Arnhem, waar het weer niet veel beter was:)

Tijdens de regen/hagel en storm was het enorm koud op de fiets. De vingers begonnen al wat gevoelloos te worden, dat je jezelf bijna afvroeg wie er nu aan het schakelen was………… ☃. Op zo’n moment bedenk je jezelf in ene fractie: “dit vind ik toch leuk?”. Maar zoals de tekst in het nummer van Guus Meeuwis ook aangeeft, laten wij onze sportmiddag niet verpesten door wat hagel en kou! De hemel brak in de laatste fietsronde weer open en de zon kwam weer door.

Terug in het parc fermé werden de fietsen in de rekken gehangen en de loopschoenen aangetrokken. (Hans/Arjan, nog bedankt voor de hulp bij het aantrekken van mijn rechterschoen 😉. Wegens aanhoudende kramp kon ik helaas niet bij mijn eigen voet 😱) Johan had al aangegeven dat hij waarschijnlijk niet aan kon pikken met het lopen door het herstellen van een blessure, dus ging al meteen van start. De 3 musketiers gingen ook aan het lopen en haalde Johan bij die druk op zoek was naar de juiste route. Deze stond eerlijk gezegd ook niet overal goed aangeven. De tijd stopt als de eerste 3 atleten over de finish zijn en bij TOGA 2 was dit op 1:14:38u. En om het nummer van Guus Meeuwis nogmaals aan te halen. We liepen in de stralende zon en eenmaal over de finish waren de eerdere barre omstandigheden alweer zo goed als vergeten………..“dus ik ben de laatste die lacht”

Hierbij de uitslag TOGA 2 – 19e plaats van de 32 teams: