Het leven van een verslaggever van de belevenissen van Toga wordt met het jaar zwaarder. Betrof het een aantal jaren terug nog een weergave van een paar gebeurtenissen gedurende slechts de drie a vier zomermaanden, inmiddels is er het hele jaar door wel wat te doen.
De eerste drie maanden van dit jaar waren er diverse (cross)lopen, zwemlopen en een cross-duathlon. Maar op 13 april was de echte start van het triathlonseizoen. Toga trok daarvoor met twee teams ten strijde in Arnhem om daar deel te nemen aan de eerste van de vier wedstrijden van de 2e divisie triathlon. (Later volgen nog Weert, Oss en Almere). Bovendien was er de primeur van de team-triathlon. Al met al voor mij voldoende reden om als razende reporter met de 8 Toga deelnemers af te reizen naar Arnhem.
Vooral die team-triathlon had vooraf mijn speciale belangstelling. Vorig jaar was er in de 1e divisie al de noviteit van de team-relay. Een 1/16e triathlon werd daarbij in estafette vorm afgelegd. Pracht spektakel. Nu dus weer iets nieuws. Bij een team triathlon wordt er met 4 man van een team tegelijk gestart voor 1/8e triathlon. De tijd van de derde man telt bij aankomst. Dus het komt op ploegenspel aan bij een van origine hartstikke individuele sport.
Dit jaar twee deelnemende teams van Toga aan de 2e divisie. Eerder was al besproken en besloten dat we echt met een eerste (=sterkste) en een tweede team mee zullen doen. Het eerste team bestaat uit Koen, Jan, Ad en Ed. Het tweede vandaag uit Mark van de B, Mark van R, Jurgen en Rien.
‘Mooie helm Koen!
Het is mooi om in de uurtjes voorafgaand aan de start de gesprekken te volgen. Voor allemaal weer een nieuw avontuurtje. In welke volgorde zullen we zwemmen? Wie doet het meeste kopwerk bij het fietsen? Wat doen we als er bij het lopen iemand afhaakt? Naast de normale wedstrijdspanning dus ook nog eens deze onzekerheid! Eén ding was voor onze Rien wel een hele grote geruststelling. Vlak bij het parc fermé (dat blijft toch een prachtige uitdrukking voor de wisselzone) stond een vertrouwde en voor hem onmisbare Dixi opgesteld.
Het zwemmen vindt vandaag plaats in een openlucht 25 meter zwembad. Teams vertrekken om de twee minuten. En onze teams vertrekken rond de klok van 13.30 uur, pal na elkaar. Bij de eerder gestarte teams hebben we kunnen zien hoe het in ieder geval niet moet. Bij sommige was het chaos troef. Onze mannen hebben daar duidelijk lering uit getrokken en als geoliede machines glijden ze ‘in elkaars voeten’ door het water. Nog niet zo heel lang geleden leek mij dat overigens volslagen onzin ‘in iemands voeten zwemmen’. Mij werd dan verteld dat je echt voordeel kunt hebben bij het direct achter iemand aan zwemmen (net als uit de wind bij het fietsen; of ‘in het zuchtje’ zoals Jan het zegt). Maar bij de zwemloop vorige maand in Roosendaal heb ik ondervonden dat het wel degelijk helpt.
‘Ik ben Rien Buurstee,,50 jaar, en doe Woody Woodpecker na ‘
In het Arnhemse water leidt Koen de dans bij het eerste, Mark van R bij het tweede. De wisselzone ligt helaas een heel eind van het zwemmen vandaan. Toga 1 zie ik daardoor niet vertrekken bij het fietsen; Toga 2 (die een minuutje langer over het zwemmen doen) zie ik in de verte nog net vertrekken. Er moeten twee rondes van 10 km per fiets worden afgelegd. Waarvan de helft klimmen en dus de andere helft dalen. Ik vind een plaatsje bij het 10 km keerpunt en zie dat na iets meer dan een kwartiertje Toga 1 bergafwaarts op het haakse keerpunt komt afgedenderd. Gelukkig gaat alles goed, en enkele minuten later geldt hetzelfde voor Toga 2. Maar even later zie ik dan helaas in de verte een Toga man te voet terugkomen. Het blijkt Ed te zijn met een lekke tube. Iedere sporter weet: dit is balen in het kwadraat. Ed is niet een man van vele woorden, maar dat is in dit geval ook niet nodig. De teleurstelling druipt van zijn gezicht. Gelukkig blijft Toga verder materiaal bespaard; Ed is daarmee wel de pechvogel van de dag.
Het looponderdeel speelt zich voor een heel groot deel buiten mijn gezichtsveld in een (ook) geaccidenteerd terrein af. Na iets meer dan een uur komt Toga 1 binnen. Toga twee doet er iets langer over, maar we hadden ook niet anders verwacht. Vooral tevreden geluiden waren er direct na afloop te horen. En, zoals het sportmannen betaamt, werd mij direct na de precieze eindtijden gevraagd. En daar ben ik eerlijk gezegd schromelijk in te kort geschoten. In alle commotie was ik totaal vergeten de tijd bij te houden. Maar eigenlijk ben ik daar ook niet van. Ik ben meer van de mentale begeleiding. Ik kan nl. heel goed vanaf de kant: ‘Zet hem op, mannen!’ roepen.
Uiteindelijk was pas ’s avonds na terugkomst in Gastel via internet de uitslag bekend: Toga 1 zesde in 1.03.02; Toga 2 zestiende in 1.09.08. Meer dan keurige prestaties!
Na een bezoek aan 1 van de 1276 bij Ed bekende wegrestaurants en het aldaar consumeren van enkele welverdiende versnaperingen, kwamen we rond zes uur weer terug in ons dorpke.
We kunnen overigens wel merken dat we inmiddels een paar ‘jongere’ Toga-ers in de club hebben.
Ik zal niet zeggen dat de ouwe hap helemaal onbekend is met de (a)sociale media, maar toch, alles in beperkte mate. Bij de nieuwe generatie gaat dat merkbaar anders. Vóór dat je het weet wordt het moment dat je onderweg de natuur zijn werking laat doen via Facebook gedeeld met heel de wereld.
Op dat punt zullen we de jonkies nog even moeten heropvoeden. Immers: wat onderweg van Arnhem gebeurt blijft onderweg van Arnhem. Een puntje voor de volgende vergadering.
Ondanks deze kleinigheid is er zonder meer sprake van een geslaagde start van het triathlonseizoen 2014! Het smaakt naar meer.
En wat tot slot natuurlijk absoluut niet onvermeld mag blijven: deze zelfde dag leverde onze Hans een pracht prestatie door de marathon van Rotterdam binnen de 4 uur te eindigen. Klasse Hans!