Zaterdag 2 januari 2010: “edde zin om lid te worden”, vroeg Johan Bossers mij op een feestje bij Jan Paantjens.” We zijn bezig met de oprichting van een Bourgondisch triathlon clubke voor mannen op leeftijd. We doen aan 2 á 3 wedstrijdjes per jaar mee en de gezelligheid staat voorop”.
Zondag 13 september 2015: Op de groepsapp van Toga komt de vraag van Hans Berkhout binnen: “nog liefhebbers?”. En dan hebben we het niet over een avondje gezellig bier gaan drinken of zo. Nee, dat slaat op deelname aan de HELE triathlon van Almere-Amsterdam op 10 september 2016. En vervolgens stromen binnen zeer korte termijn de bewijzen van inschrijving over die groepsapp binnen!
Waar is het fout gegaan………….?
Hoe is het in een periode van vijf jaar zo ver kunnen komen?
Volgens mij was het kantelmoment 14 juni 2013. De dag dat ik mij het laplazerus schrok bij het inladen van de fietsen voor onze buitenlandreis naar Bocholt. Zelfs Dirk, mijn baken in de nostalgie, was bezweken voor de verleidingen van de moderne tijd en had zijn stalen Gazelle uit 1998 ingeruild voor een Carbon tijdritfiets. Vanaf dat moment stonden de sluizen open. Niks was meer te gek. Leden onder de 35 jaar werden toegelaten. Een vrouw (!!!!) werd lid. Toga ging meedoen aan divisie wedstrijden. En als klap op de vuurpijl: de jaarlijkse Toga bbq wordt met ingang van dit jaar niet meer gehouden in de tuin van Mister Toga Johan Bossers.
Maar goed, het is zo. En alle gekheid op een stokske: we zijn natuurlijk nog steeds een geweldig clubke sportievelingen (op allerlei niveau’s) met respect voor elkaar en waar plezier en sfeer nog altijd belangrijke drijfveren zijn.
Septembermaand = Togamaand
Het hele Toga gebeuren kent zo’n beetje z’n jaarlijkse apotheose in de septembermaand. De clubkampioenschappen, de laatste wedstrijden van het seizoen en de bbq. Stuk voor stuk energievretende bezigheden. Van de individuele clubkampioenschappen heb ik eerder verslag gedaan.
Kort daarop zijn er op 5 september de Binnenmaas triathlon en de afsluitende seizoenswedstrijd van ons tweede divisie team in . Bij de Binnenmaas ben ik het enige Toga lid dat deelneemt. Vroeger (het pré-Toga tijdperk) deed ik altijd ‘alleen’ aan wedstrijden mee. Ik wist niet beter. Maar op deze dag merk ik dat het toch wel een heel stuk leuker is om samen met een aantal clubgenoten deel te nemen. Je hebt dan wat afleiding in de toch altijd enigszins nerveuze aanloop naar de wedstrijd. En naderhand kun je lief en leed met elkaar delen. Dit keer dus niet. Gelukkig was mijn trouwe steun en toeverlaat (Maaike) er wel. De wedstrijd ging redelijk goed. De overvloedige regenval van de dagen ervoor en de hoosbui tijdens het fietsen maakte de wisselzone wel tot een groot modderbad. Uiteindelijk finish ik zo’n beetje in het midden van het deelnemersveld.
Gedurende de dag worden we via whatsapp op de hoogte gehouden van de prestaties van onze kanonnen in de aflossingswedstrijd te Apeldoorn. Die dag een fantastische 11e plaats (team: Jurgen, Jan, Koen en Rien) wat uiteindelijk leidt tot een zeer verdienstelijke 15e plaats in de eindstand 2015! Petje af mannen. En ik maak uit allerlei signalen op dat het latje voor 2016 nog hoger wordt gelegd!
Op 12 september de 3e divisie wedstrijd in Spijkenisse. Dit keer zijn er vanwege het blessurespook problemen om tot een team te komen. Gelukkig wordt er binnen Toga altijd weer een oplossing gevonden. Teamsamenstelling Ed, Rien, Koen en Rudolf de Jong (met speciale dank naar de last minute invallers Koen en Rudolf de Jong). Toga eindigt die dag op de 22e plaats en op precies diezelfde plaats staat Toga 2 ook in tussenstand.
In deze periode ben ik om een andere reden ook weer eens eventjes heel blij geworden. Ik, of beter: we, hebben nl. een record gevestigd. En dan (helaas) niet op sportief gebied. Wat dat aangaand is het voor mij eerder een kwestie van het ’verval ‘ tegen te gaan dan dat ik aan nieuwe p.r.’s kan denken. Nee, niet eerder in het bestaan van Toga is de buitenlandreis zo vroeg vastgelegd dan dit keer. De wedstrijd hadden we al eerder uitgekozen (Echternach) maar op 11 september heb ik ook al de accommodatie kunnen vastleggen. Door Mark (v/d B) prachtig getypeerd als: Fawlty Towers !
Een voormalig hotel dat we in zijn geheel voor de kwajongens van Toga hebben kunnen afhuren.
En dan wordt het op een gegeven moment 19 september. Dé Toga-dag van het jaar. ’s Middags team-relay, ’s avonds bbq. Voor het eerst dat deze twee activiteiten op één dag worden gehouden. Wedstrijdleider Koen had ons gevraagd om 12.30 uur bij het Gastels Sfeer te verzamelen. We blijken met 5 teams van drie personen te zijn. Dertien leden en drie invallers, te weten Rudolf de Jong en twee junioren: Sem en Ernson. Sem zal lopen voor Johan en Ernson vervangt John. Na de breefing starten we rond de klok van kwart over één. En een dikke anderhalve uur later zit het er al weer op.
Volgens mij is dit jaarlijks de wedstrijd waar vooraf het meest van wordt gezegd: ach, het is maar voor de leut, ut gaot nergens om en waar vervolgens misschien wel het diepst gegaan wordt van heel het jaar! Het voelt als één lange sprint van ruim een half uur. Winnaars zijn Jan, Mark van de B en Ernson. Proficiat ‘mannen’ ! Dat het niet zomaar een activiteit in en langs de Gastelse Vliet is van een stel halve zolen die op zo’n zaterdag toch niks beter te doen hebben is, blijkt uit het feit dat er een heuse jury delegatie van ’t Veerke aanwezig is om alle tussen- en eind tijden te noteren. En vakfotograaf Koen Mol is aanwezig om dit hele gebeuren op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook jullie bedankt mannen!
Uit die tijdwaarneming zal overigens later blijken dat Ernson notabene de snelste looptijd van iedereen heeft!!!
We praten nog wat na op het terras van ’t Sfeer. Over de watertemperatuur, over de val van Mark van R., over de harde wind tegen en de zwakke wind mee (hoe kan dat?) en meer van dat soort ongein. Het zal allemaal wel, mijn gedachten beginnen al af te dwalen naar een paar uurtjes later: de BBQ! Dit keer voor het eerst niet bij Johan en Ingrid in de tuin maar bij Mark en Daphne.
Venus en Mars
Net voor vijf uur blijk ik de eerste gast te zijn. Ik zie dat er door Mark, met assistentie van een aantal andere Toga-leden, al fantastisch werk is verricht. Aan de entourage zal het dus niet liggen. En ook niet aan het gezelschap overigens want even later zit de sfeer er volop in. Als de duisternis invalt bedankt Hans namens Toga Daphne en Mark voor de gastvrijheid en maakt Koen bekend dat Jan Moerings individueel clubkampioen is geworden. Dit is al jaren tevens het officieuze moment voor de start van de bbq. Een uurtje later vindt de verkiezing Toga-man van het jaar plaats. En met een overgrote meerderheid aan stemmen valt Hans die eer te beurt.
De Cup heeft in huize Berkhout al een mooi plekske gekregen
Zo half in de avond, na een aantal biertjes en wat borreltjes, aanschouw ik met groot genoegen het totale tafereel. Een mooi gezelschap dat het prima naar de zin heeft. Mooi man. Maar waar Toga nog wel wat ouderwets in is, is het feit dat de mannen en de vrouwen tijdens zo’n avond hun eigen sekse op zoeken.
Ik heb al eens eerder geschreven dat het steeds moeilijker wordt om tijdens de bbq wat smeuïge uitspraken uit de monden van onze dames te ontfutselen. Gesprekken vallen plotseling stil wanneer de razende reporter aanschuift. “Hoe dit te doorbreken?” dacht ik bij mijzelf tijdens een sanitaire stop. Om daarna stoer op de dames tafel af te stappen en ze rechtuit de vraag te stellen “hebben vrouwen het ook wel eens over de ritmische beweging waarmee het menselijk ras wordt voortgezet?” De laatste omschrijving is ook samen te vatten in een drieletterig woord, maar vanwege mogelijk jeugdige lezers heb ik dat maar niet gedaan. En wie schetst mijn verbazing: “JOT, ZEKERS, WAT DACHTE GIJ, NATUURLIJK”, het kwam als een spontane lawine, een soort van verbaal orgasme over mijn heen gestort. Blijkbaar had ik een gevoelig plekje geraakt. En daar waar ik dacht: nu gaan ze echt los, valt het dan verdikkeme weer helemaal stil. Waarna Ineke Bol mijn onderarm vastpakt, daar zachtjes over begint te wrijven om vervolgens te vragen wat dit met mijn doet. “Helemaal niks”, is mijn eerlijke antwoord. En dat levert vervolgens weer een stel gillende keukenmeiden op? Geef mijn portie maar aan Fikkie. Nu is het zeker: vrouwen komen van Venus en mannen van Mars.
Ik denk: hier moet ik wegwezen. Terug naar Jan Moerings. Dan weet ik in ieder geval zeker dat het gewoon over fietsen, stoempen, verzetten en schema’s zal gaan. Even later komt de natuurlijke drang bij Johan Bossers om het gezelschap te verzorgen weer naar boven. En jawel, hij haalt toch weer de nodige sterke tevoorschijn. Ik zie een half uurtje later dat dit bij deze en gene wat invloed heeft op het spraakvermogen. Maar volgens mij blijft het dit jaar daar bij. Dit in tegenstelling tot wat andere taferelen de afgelopen jaren. Als er dan verder toch niks meer gebeurt kunnen we net zo goed naar huis gaan. Nee, onzin. Op enig moment (rond half drie) heb ik het gewoon gehad. Het is mooi geweest. Maaike en ik fietsen na weer een prachtige Toga dag op ons gemakske naar huis.
En voorgaande jaren was het dat dan. Het seizoen zat er op. De verslaggever kon een half jaartje zijn blocnote en pen opbergen. Maar dit jaar dus niet. Komend weekend nog een 3e divisie wedstrijd in Amsterdam! Mijn debuut op dat podium. Spannend……..
