Op 30 april was de Vlietloop. Zoals viel te verwachten was er veel Toga aan de start. Als ik het goed geteld heb zo’n 14 man! Met Ad en John als snelste van Toga op resp. de 10 en 5 Engelse Mijl. Grootste pechvogel was Johan Bossers die ’s morgens bij het tuinieren door zijn rug was gegaan. Jan (enkel) en Rien (knie) waren ook geblesseerd.
De omstandigheden waren alleszins redelijk. Droog met een matige Noord Oosten wind. Dat is sowieso niet vaak, dus onwennig, maar bovendien heb je dan juist de wind tegen in de Barteweg, op weg naar de finish. Na afloop hoorde ik niettemin veelal tevreden Toga boys. Ad voltooide de 10 (ruim) binnen het uur en nadert meer en meer de locale vedetten Bernard Heshof en Roel van Nes!
Een uur later maar in misschien wel net zo’n grote prestatie kwam Toine over de finish. Al met al weer een prima (trainings)wedstrijd in ons eigen Gastel.
Anderhalve week later, Hemelvaartsdag, de 15 km van Standaardbuiten. In de aanloop daar naar toe kwamen er weer heel wat ‘Whatsapp-jes’ voorbij. Waaronder die van Jan die vroeg wie er op donderdag meeging voor een rondje Zeelandbrug. Ik lees die berichtjes wel eens een beetje met pijn in het hart. Omdat ik bang ben dat mij dat nooit meer zal lukken. Ik houd het momenteel max een uurtje op de racefiets vol en dan zeker niet op volle kracht. Anderzijds, tov een jaar terug is dit al weer heel veel winst. Maar goed, voor mij geen Zeeland maar Standaardbuiten dus. Twee jaar terug heb ik daar één van mijn betere wedstrijdloopjes ooit gedaan.
Op zo’n dag van een wedstrijd(je) is er altijd iets van spanning. Bij het opstaan: hoe voelt het lichaam? Ben ik een beetje fit, in vorm? Hoe is het weer, hoe staat de wind? Alles lijkt vandaag best mee te vallen. Het helpt natuurlijk ook dat ik gisteren netjes op tijd naar bed ben gegaan en dat we geen feestje hadden zoals de avond voor de Vlietloop. Want, zo weet ik inmiddels na jarenlange ervaring, op zo’n avond wint de Bourgondische helft van mijn lichaam het altijd van de sporthelft. Die dag ben ik nog wel verschillende keren met mijn gedachten bij de Toga mannen die een rondje Zeeland brug gaan fietsen, met name ook omdat in de loop van de dag de wind stevig aantrekt. Om 12.15 uur lekker met het fietske naar Standdaarbuiten, windje in de rug, zonneke op het bolleke. Lekker. Omkleden, warm lopen, rekken en strekken. Ad Verheyen nog even gezien en nog gezocht naar Mark (volgens mij de enige andere Toga deelnemer) maar niet gevonden. Vandaag 5,4 kilometer voor mij. Om 13.30 uur het startschot. De hectiek van de eerste paar honderd meter. Stoep op, stoep af. Een paar deelnemers ontwijkend die toch echt te ver vooraan zijn gestart. En dan in je eigen ritme proberen te komen. Ik ben niet zo van in een groepje lopen. Normaal trek ik liever mijn eigen plan. Maar vandaag kom ik als vanzelfsprekend toch in een klein groepje terecht, met o.a. Paul Romme. Lekker tempo en net binnen de 24 minuten zit de klus erop. Zeker tevreden. Wat is het toch leutig om weer deel uit te maken van het West Brabantse lopers peloton. Ik blijf nog even kijken. En zie de toppers (maar ook tobbers) op de 10 en 15 km voorbijkomen. Ad gaat getekend de laatste ronde in en moet zijn voorsprong op Bernard Heshof uiteindelijk ook inleveren. Mark was voor mij vandaag een schim want weer heb ik hem niet opgemerkt (maar heb hem later wel in de uitslag zien staan). De fietstocht terug naar huis is misschien nog wel het zwaarst. Want de inmiddels stormachtige wind heb ik precies op kop. Dat moet voor de mannen in Zeeland niet eenvoudig zijn geweest!
Maandag 20 mei, Tweede Pinksterdag
Zoals eerder gemeld, ik zit tegenwoordig ook in de Toga Whatsapp groep. Ik weet echter niet of ik daar mee door moet gaan. Op deze manier blijf ik enerzijds prima op de hoogte van het ‘reilen en zeilen’. Maar anderzijds veroorzaakt het ook frustratie cq jaloezie. Ik word nu ongeveer dagelijks geconfronteerd met welke trainingsintensiteit een aantal Toga-boys bezig is. Ongekend! Mijn leeftijd en bijbehorend lichaam zullen dit nooit meer toe laten. Maar ook jonger en fitter was mij dit nooit gelukt denk ik. Ik ben twee keer in mijn leven flink overtraind geweest. In 1986 en in1998. En dan gaat het dus niet om bijv. een zere rug of achillespees. Nee, een heel raar gevoel maakt zich dan plotseling van je meester. De dag ervoor kon je de wereld nog aan, terwijl op dat moment (de gedachte aan) een viaduct opfietsen al te zwaar is. Je voelt je wekenlang continu moe, slap, ellendig. Ik denk dus dat dit mij bij de huidige trainingsarbeid van sommige Toga mannen zo maar weer zou kunnen overkomen.
Ik had vandaag evt aan de Lelieloop in Etten Leur mee willen doen. ’s Morgens besluit ik echter om het op sportief vlak bij een trainingsloop te houden. En ik besteed nog wat tijd aan de voorbereiding van Bocholt. Het vervoer daarvoor lijkt nu rond, maar goed, het is pas over vier weken, dus er kan nog van alles gebeuren. Maaike verklaart mij zo nu en dan compleet voor gek, maar op de één of andere manier vind ik dat leuk, dat geregel. Ook op dat moment komen er weer Toga Whatsapp-jes binnen. Koen die vraagt of er vanavond nog mensen gaan lopen ná (!) het zwemmen. En natuurlijk Jan die kort daarop met ‘ja’ reageert. Gekkenwerk. Maar wel jaloersmakend. In de uitslagenlijst van de Lelieloop ontdek ik later drie Toga mannen die wel hebben meegedaan, te weten John, Koen en Ed. De 10 km in resp. 41.44, 41.46 en 41.48. Zonder meer keurige tijden! Koen heeft die dag dus wel een heel mooi programmaatje gedraaid.
Tot slot een kwisje: welke Toga held ontdekken jullie op onderstaande foto?
Hint 1: het is niet de jongen met de puntmuts
Hint 2: hij staat wel op de achterste rij
Oplossing op de volgende bladzijde.
Achterste rij van links naar rechts: Marie-louse van As, Jan Moerings, Margaretha Zonneveld, Juf Joke Veeke, Martin Moerings , Marco Snijders, Pieter Luyten, Peter Masseurs.
