Ergens in de tweede helft van september is er elk jaar een emo-momentje voor de Toga familie. Al sinds de oprichting vindt in die periode de Toga bbq plaats, tevens afsluiting van het triathlon seizoen. Een dag waarbij wordt teruggeblikt op de verrichtte prestaties. Maar ook een dag waarop al voorzichtig wordt gekeken naar het nieuwe seizoen 2017. Of zelfs 2018, maar daarover later meer.

De laatste paar jaar koppelen we aan de bbq ook de team-relay. Nog één keer in dit jaar volle bak gaan, om dan extra te kunnen genieten van het pilske bij de bbq. Wedstrijdleider Koen had ons opgeroepen om 10.00 uur bij Gastels Sfeer. Ideale omstandigheden. Strak blauwe lucht, nauwelijks wind, een graad of 22. Terwijl we aan een bakske koffie zitten doet Koen de breefing. Ook dit jaar zijn de mannen van ’t Veerke aanwezig voor tijdsopname (waarvoor hartelijk dank mannen!).

Dit jaar 15 deelnemers, dus 5 ploegen van drie man. Hoewel, eigenlijk 5 ploegen van drie man en een jongenske.  Maar wat voor één! Sem, de zoon van Jurgen doet namelijk ook mee. En hij laat zich bepaald niet onbetuigd in dit deelnemersveld. Klasse Sem !!!

Rond de klok van 10.30 uur start het evenement en 1,5 uur later zit het er al weer op. Met als winnaars Arjan, Rien en Hans. Dit jaar misschien wel de spannendste team relay  tot nu toe omdat het deelnemersveld heel kort op elkaar finishte. Daarmee zat deel 1 van deze Toga dag erop.

Deel 2 begon om 16.00 uur in de tuin van Hans en Ingrid. Aan de ambiance zou het in ieder geval niet liggen, want de tuin was heel sfeervol aangekleed (waarvoor dank!).

Langzaam druppelt de hele Toga familie binnen. En met recht een Toga familie. Want dat gevoel geeft het toch wel. Vrijwel alle leden zijn er, inclusief partners. En dan loopt er nog het nodige jong grut rond. Gezellig. Met een hoofdletter (maar dat moet ook wel want ik had een put gezet achter ‘rond’, en dan volgt er altijd een hoofdletter).

Degene die  misschien nog wel het meest geniet van dit totale tafereel is de Godfather himself, Johan. Die ook dit keer weer een enorme voorraad aan allerlei borreltjes mee heeft genomen en natuurlijk niet de kans voorbij laat gaan om zijn wereldberoemde Irish koffie te zetten.

Zo ergens rond dat koffiemoment neemt Koen het woord om de individuele clubkampioen in het zonnetje te zetten (Koen: zwemmen,  Ad: lopen en Jan: fietsen plus all-round) en de clubman van het jaar bekend te maken, te weten: Jurgen!! Allemaal proficiat mannen!

Tot onze verrassing riepen de dames op dat moment iets van ‘ho, ho, ho, wij hebben ook nog iets’.

Nog meer dacht ik bij mezelf? Want eerder op de dag hadden de dames ons sowieso al verrast door zich te kleden in een  prachtig Toga-babe T-shirt.

Even dacht ik: ‘zou het dan  toch waar zijn, zou hier vanavond daadwerkelijk de Miss Wet Toga babe T-shirt verkiezing gehouden worden?’

Maar nee, het was nog iets veel mooiers. Ooit waren het slechts vage hersenspinsels op de oprit van Mir en Jan.  Flauwekullekes misschien. Maar nee, dan kent men onze Toga dames nog niet. Johan en onze kersverse Toga man van het jaar mochten ter plekke een prachtige Toga vlag uitpakken! Dames super bedankt!  Dit is echt zo’n moment waarbij je jaren later nog de vraag stelt: ‘waar was jij toen de Toga vlag het daglicht zag?’ Waarbij dan het ontnuchterende antwoord ook wel eens zou kunnen zijn: ‘op de Toga bbq natuurlijk sukkel, waor aanders’.

Kortom: 24 september 2016, een aaneenschakeling van  Toga hoogtepunten. En dat zou zo langzamerhand een mooie slotzin van dit verslagje kunnen zijn.

Maar nee, het mooiste moet nog komen. Althans, dat vindt schrijver dezes. En ook dit keer: uit de dameshoek!

‘Hebben jullie nog iets smeuïgs voor het verslag dames?’ vroeg ik op enig moment quasi nonchalant. En vervolgens begint er een hoop gekakel over wetsuits uittrekken en meer van dat soort  voor mij onbegrijpelijke ongein. En terwijl ik bij mezelf dacht ‘ik moet hier zo snel mogelijk op een onopvallende manier weg zien te komen’ gebeurde het. De dames stelde voor dat Toga mee zou gaan doen aan de triathlon in Curacao!!!!!!!!

Ongelooflijk hoe ze ons toch weer iedere keer weten te verrassen. Wat een vrouwen. Ge-wel-dig!!!

En laten we eerlijk zijn, wie zijn wij (ik spreek even namens de Toga mannen) om ze tegen te spreken.

Eén puntje is wel afwijkend van onze normale buitenlandtriathlon, de dames willen wel mee. Dat lijkt mij vanwege het bijzondere karakter van deze trip vanzelfsprekend. En daar moeten we dan desnoods de statuten van onze vereniging bij de notaris maar op laten aanpassen.

Voor degenen die denken: ‘ja Peet, zal wel. Zeker weer teveel van dat spul van Johan op.’

Nee, nee mannenbroeders en vrouwenzusters, dit is daadwerkelijk keiharde realiteit!

Ter plekke werd het nog concreter gemaakt door te zeggen dat dit in 2018 moet gebeuren! De datum is nog niet bekend, maar de laatste jaren vindt deze wedstrijd altijd eind mei plaats.

Of het nou door dit geweldige nieuws kwam of vanwege het feit dat ik van vier uur ’s middags tot twaalf uur ’s nachts (een werkensdag)  onafgebroken met een fles bier in mijn hand heb gestaan, maar plotseling vloeide de energie uit mijn lijf. Tijd om naar huis te gaan dus.

Maar wel met een prachtig vooruitzicht:   Curacao, here we come in 2018!!!