Dit keer een stukje met mijn eigen ervaring en beleving van mijn sportieve hoogtepunt van 2016:
Met de sport triathlon ben ik een jaar of 3 geleden begonnen om voor mezelf nieuwe sportieve uitdagingen te stellen en die uiteraard ook proberen na te streven. Niet wetende dat ik me in januari 2016 zou inschrijven voor een halve triathlon. Een halve triathlon!? 2,5km zwemmen, 90km fietsen en een halve marathon (21km) hardlopen. Man……… wat een afstanden 😉
Ik als über fanatieke sporter (tenminste, in mijn gedachten in ieder geval), vond dat het tijd was voor weer een langere afstand na diverse 1/8e, 1/4 en 1/3e wedstrijden. Diverse TOGA mannen hadden zich reeds ingeschreven voor Challenge Almere. (Neerlands oudste triathlon wedstrijd over de volledige afstand), dus had gekeken om aldaar misschien de halve afstand in te schrijven. Na wat overleg met o.a. Hans en Mark vd B gaven ze aan dat ze, ter voorbereiding voor Almere (evenals voorgaand jaar) ook in Leiderdorp gingen starten op de halve. Zonder al teveel na te denken heb ik me toen ook meteen ingeschreven…………. Yeah! Een mooi doel om naar toe te werken/trainen! Alleen het feit dat ik me had ingeschreven voelde al euforisch op één of andere manier.
Als voorbereiding had ik me buiten het trainen in ieder geval aan de “nieuwe” halve marathon tijdens Koningsdag en de 1/3e triathlon in de agenda vastgepind. Beide wedstrijden had ik goed afgewerkt, maar 14 augustus kwam toch steeds dichterbij. Na een aantal lange duurlopen en een lekkere koppeltraining had ik 2 weken geleden nog het plan om mijn tijdritfiets te vernieuwen en dat vergde nog best wel wat aan afstelwerk om gedegen en ontspannen op de fiets te zitten voor de tocht van 90km. Of ik er nu klaar voor was………..? Technisch gezien wel, lichamelijk gezien moest op de dag zelf nog maar blijken.
Nou, het was zover……… D-DAY. Naast Hans en Mark vd B hebben ook Jurgen en Koen zich ingeschreven en dient ons 2e Divisie team in de middag ook een competitiewedstrijd op hetzelfde parcours af te werken. Hiervoor stonden Rien, Ad, John en Kees de B op de startlijst. De “DCN-TOGA bus” wordt door Hans weer gereserveerd en het hele hebben en houden ingeladen (wederom bedankt voor het regelen Hans). Rond 06:00u in de ochtend rijden we weg, gewapend met onze bidons carbo loader/pannenkoeken/krentenbollen etc.
Na een reis van een dik uur parkeren we de bus tegenover het fitnesscentrum nabij de start, waar we na afloop ook kunnen douchen. De startbescheiden worden opgehaald en de carbonnen rossen worden geprepareerd. Mental coach Rien ging in de morgen alvast mee en hielp waar hij kon met uitladen, banden pompen e.d. Gevulde bidons in de houders, repen en gelletjes op de fiets, bandjes op spanning. Ikzelf volg nog een tip op van Koen over de stand van mijn stuur- bars op welke hij me de dag ervoor heeft ingefluisterd.
Tja….. nog een half uur tot de start. Wat kun je nog doen? Ik was helemaal afgeladen met carboloaders, krentenbollen en pannenkoeken, meer paste er echt niet meer bij. Dan maar ons plek zoeken en de spullen wegzetten in het parc fermé. Mark vd B en ik stonden naast elkaar. Meteen strand ik weer op een dingetje wat me vaker overkomt in het parc fermé. Mijn zadelpositie is te hoog om mijn fiets op te hangen op de aangewezen plaats. Mijn fiets moet ik helemaal onhandig schuin onder de buis doorhalen en kan hem dan idem schuin “wegzetten”. Heel stabiel staat het niet en hoop dat mijn andere buurman ook enigszins tracht om zijn fiets gecontroleerd van de buis te halen.
Nog een laatste controle: de fiets staat inclusief schoenen, fietshelm, loopschoenen, pet en zonnebril. Wetsuit aan, vaseline smeren en op naar de start. Vooraf had ik me voorgenomen om mijn eigen race te gaan beleven en niet te focussen op een bepaalde tijd of snelheid. Doseren en genieten waren de keywords van de dag.
Al watertrappelend wachten we op de denkbeeldige startlijn in het 19,7graden warme water. Een wethouder doet nog een woordje, maar ik ben in gedachten en hoor dit niet. Voor het eerst ben ik een beetje zenuwachtig. Vooraf had ik totaal nog geen zenuwen gehad, enkel nieuwsgierig of ik het zou kunnen gaan voltooien. Het was zover……. “PANG”. We mochten! Voor mij de eerste zwemstart- ervaring in een wedstrijd welke nogal rommelig verliep met het nodige duw/trap en trekwerk. Het duurde echt even voordat ik lekker mijn eigen ritme kon zwemmen. Daar de meeste zich richting het midden van de vaart verplaatste, bleef ik samen met nog 2 man in lijn aan de linkerzijde en zwom zo prima mijn 2 ronden. Onderweg zie ik tijdens het ademen Rien aan de kant staan en zwaai nog even netjes voor de foto.
Na 45min. klauterde ik de te hoge trap op (geen treden onder water) en vervolgde me richting mijn fiets. Voorzien van mijn fietsschoenen, nummerband en helm stapte ik op en begon aan de tocht waarvoor ik me nog wel wat zorgen maakte. Ik had immers niet langer dan 40km gereden op mijn verse carbonnen aanwinst……..
Op het heen en weer parcours wat we 7x moesten afleggen merkte ik dat (zoals uiteraard verwacht) Koen voor me reed en telde hem op de 9e plaats in de wedstrijd!! Op zo’n heen en weer parcours zie je wel snel waar iedereen zich bevind, maar achteraf gezien is 7x op en neer op hetzelfde stuk redelijk saai te noemen. Jurgen zat achter mij, met Mark vd B en Hans daarop volgend. Nou, daar reed ik dan. Ik voelde me goed en kon lekker trappen wat resulteerde in zo’n 38 á 39 km/h. Prima tempo en ondertussen was ik al aan het genieten van mijn ervaring. Het “weer” gedeelte (van heen en weer) bleek iets wat tegen de wind op te zijn wat ik merkte bij het op fietsen van de diverse heuveltjes in het parcours. Velen zullen er wellicht om lachen dat ik het heuveltjes noem, maar op één of andere manier ligt mij hellende weg niet zo. Op advies zorg ik dat ik tijdig mijn nieuwe stuurbidon leegslurp en onderweg ook weer bijvul met het extra vocht uit de andere bidons welke zich op mijn fiets bevinden. De Snelle Jelle die ik nog op mijn zadelpen had getapet werk ik naar binnen, evenals 2 gelletjes en een lekkere kleffe Amacx reep (net als ik Rien vanaf de kant hoor roepen: “op tijd eten en drinken hey Mark!”)
Terwijl de kilometers doortellen, zie ik dat Jurgen mij nadert en passeert in ronde 4 geloof ik. Ook Mark vd B stuift mij in de laatste ronde voorbij. De laatste fietsronde was een lastige. De liggende houding op het stuur werd door mijn kruis op geen enkele manier meer gewaardeerd en ben wat meer rechtop gaan rijden. Maar ach….. nog een paar kilometers en ik mag gaan lopen. Tot dusver voel ik me nog steeds prima. Na 2:40u stal ik mijn fiets in het parc fermé en maak me op voor de halve marathon. Normaal loop ik in triathlon wedstrijden op Zoots, maar voor deze afstand schiet ik gewoon sokken aan en mijn Asics. En weg zijn we weer! Het eerste stukje door de drukte bij de start-finish en bij eerste viaduct merkte ik dat ik mijn blaas echt even moest legen. Zo, dat lucht enorm op! Ik houd me aan mijn zelf gemaakte afspraak en pak een tempo (ong. 5:30/km), wat ik normaliter lang kan volhouden tijdens mijn duurlopen. Bij een oversteekplaats zie ik Rens Speksnijder staan die als vrijwilliger zijn steentje bijdraagt aan deze wedstrijd. Bij elke passage ontvang ik weer een aanmoediging en vervolg dan mijn weg.
Bij elke drankpost knijp ik een spons leeg boven mijn hoofd en stop ik even om een beker sportdrank naar binnen te gieten (bedankt voor deze tip Mark!). Ik merk hiervan telkens een kleine boost en durf dit eigenlijk niet echt te combineren met de 2 gelletjes welke ik vooraf aan mijn nummerband had vastgemaakt. Het blijkt ook niet perse nodig, dus lekker laten zitten dacht ik zo. Bij een tegemoetkoming van Mark vd B toont hij me een servetje o.i.d. vanuit zijn kin met bloed eraan? Wat is hier gebeurd? Hij maakt een beweging welke ik niet meteen kon thuisbrengen. Later blijkt dat hij hiermee een schuiver vertaalde, net bij de ingang van een nieuwe loopronde. Na 2 ronden van de 4 merk ik dat ik wat vermoeide benen krijg en het tempo daalde daardoor ook wat. Bij de finish zone viel bij ingang van de 3e ronde mijn oog op Jens en Kimberly die me kwamen supporteren. Weer zo’n dikke oppepper! De stukken op het parcours welke we windje mee liepen waren erg warm. De zon prijkte veelal ook met glans aan de hemel. Hans was me inmiddels ook gepasseerd en sprak me ook nog eens stimulerende woorden toe. Stiekem was ik al best trots op hetgeen ik tot die tijd had afgewerkt en wist dat ik nog een kleine 10km te gaan had. Zonder te hoeven wandelen volbreng ik het loopgedeelte in 1:53u om uiteindelijk in een tijd van 5:24u over de finish te lopen! Euforisch! Wat een ervaring! Ik groet Kimberly en Jens, pak een handvol zoete snoepjes en een stuk watermeloen en voeg me bij de gefinishte TOGA mannen om de ervaring te delen en verhalen aan te horen. Ondertussen zien we Ad als een straaljager over de finish binnenvliegen en de andere mannen volgen.
Mark vd B gaat na een bezoek aan de EHBO even met Kimberly langs de huisartsenpost om zijn kin te laten hechten en wij verzamelen onze spullen en gaan richting de bus. De recovery- shakes verschijnen uit de koelbox en worden naar binnen gegoten. Een heerlijke douche in het sportcentrum en een koud biertje (vergezeld met cashewnootjes) laat ons bezoek in Leiderdorp eindigen.
Wat een dag, wat een ervaring, wat een hoogtepunt, wat een respect voor degene die aan de hele triathlon gaan starten, wat heb ik GENOTEN!
— Mission completed! —
Mark van Rijsbergen
