Het is woensdag 27 april 2011. De dag na de zwemloop in Hoeven. Drie dagen voor de Vlietloop.Er spookt weer van alles door mijn hoofd. Ik heb zojuist de berichtgeving over de zwemloop op de site van ’t Veerke gelezen. Weer hele mooie prestaties van Toga!!! Maar wat had ik ook graag mijn naam op de uitslagenlijst zien staan. Ik had deze primeur (nooit eerder heb ik aan een zwemloop meegedaan) met een uitroepteken in mijn voorbereidingsschema gezet. Maar helaas, al meer dan een week hoest ik mijzelf kwijt. Bij voorkeur ’s nachts, soms een half uur aan een stuk. Ik merk in de training dat ik weinig lucht, maar ook weinig kracht heb. Gisteren toch maar eens even naar de dokter gegaan. Conclusie van de dokter: een vorm van hooikoorts! Pilletjes gehad, en nu maar hopen dat het beter gaat. Maar ook: dat het gaat regenen. Dat schijnt te helpen.Dat ik besloot niet mee te doen in Hoeven bleek overigens erg verstandig te zijn. Ik ben die dag voor mijzelf zo’n 6 a 7 km gaan lopen, waarvan het tweede deel een drama was. Dit belooft niet veel goeds voor de Vlietloop. Enerzijds ben ik erg blij dat mij herstel van de ingescheurde enkelbanden vlot is verlopen. Ik heb nog wel last, maar daar is goed mee te leven. Anderzijds, met deze longen zit er geen goede prestatie in.
Het is zaterdag 30 april 2011, 13.15 uur. Een kleine 2 uur voor de start van de Vlietloop (voor mij de vertrouwde 5 Engelse Mijl). Net mijn startnummer opgehaald en al de Toga boys Rien en Jan even gesproken. Ik kan en mag eigenlijk geen goeie prestatie van mijzelf verwachten. Nog maar een week of zes terug mijn enkelbanden ingescheurd en een paar longen vol met slijm. Maar toch, maar toch.
Gek genoeg leg je jezelf ondanks alles een beetje druk op. Het is immers een wedstrijd(je), in je eigen dorp en je wilt (blijkbaar) toch altijd zo goed mogelijk presteren. Zal wel met de aard van het beestje te maken hebben. We zullen zien. Het waait stevig, oostenwind. Dus de laatste kilometers in de Rolleweg zullen extra moeilijk zijn. Ik ben ook benieuwd hoeveel Toga-ers zullen deelnemen.
Dinsdag 3 mei 2011, 20.30 uur. Ik heb er net een verkwikkend bad op zitten en besluit mijn keek op de week af te maken. De Vlietloop, tsja.. Was het glas nu half vol of half leeg? Vanaf de start merkte ik dat ik niet de benen van vorig jaar had. Maar toch viel het eerste deel nog niet echt tegen. De drie rondjes door het dorp en de Veerkensweg gingen nog redelijk. Maar op de Dijk en in de Rolleweg ging het helaas steeds minder. De omstandigheden waren natuurlijk daar heel zwaar. Zelden zo’n harde wind op kop gehad. Maar ik merkte ook dat de slijmlongen en de te weinig trainingskilometers er bepaald geen goed aan deden. Maar als ik dan uiteindelijk zie dat ik toch maar ruim een minuut langzamer was dan vorig jaar en ik nog niet zo lang geleden met het pootje omhoog lag vanwege ingescheurde enkelbanden moet ik toch concluderen dat het glas half vol was (in ieder geval achteraf toch).
Over die volle (of lege) glazen gesproken. Op maandagmorgen 4 mei, na twee feesten, een krat Hoegaerden en een half pakje shag, was mijn lichaam, weliswaar protesterend maar toch bezig de giftige afvalstoffen te verwerken. Niet slim, niet verstandig, maar o zo leutig. Op dat moment moest ik ook niet al teveel aan de avond denken. De eerste buiten zwemtraining in Blankershove, mijn ‘favoriete’ onderdeel. Ach, en zoals zo vaak: achteraf viel het die avond weer wel mee. Ik had eigenlijk na afloop best wel een goed gevoel. In deze euforische stemming vroeg ik zelfs aan Rien hoe laat op dinsdag de fietstraining ook al weer begon. Oei, stom, had ik dat nu wel moeten doen dacht ik toen ik naar huis reed? Ik heb dat nl. nog nooit gedaan (in een groep meegereden/getraind).
Op dinsdag om 18.30 uur toch maar de stoute (fiets)schoenen aangetrokken en hup naar het verzamelpunt bij Jan op de oprit. Eerst keurig onze jongste telg aan iedereen voorgesteld, met een paar hele leuke reacties, zoals ‘ach, wat een mooi manneke’ en ‘wat lijkt hij veul op z’n vader’! Daarna begon het avontuur door de Dinteloordse polder. Veel wind, een paar beulen op kop en ik was erg blij dat ik het laatste wiel kon houden. Dit hield ik 1 rondje vol, en heb daarna, terwijl ik de ‘mannen van Jan de Wit’ uit het gezichtsveld zag verdwijnen, nog een half rondje op eigen tempo uitgefietst. Ook nu, na het lekkere warme bad, wederom een voldaan gevoel. Ik denk zelfs stiekem al aan volgende week (‘misschien hou ik het dan 1,5 rondje vol’?).
Nog een nabrandertje. Natuurlijk hebben alle deelnemende Toga-ers de afgelopen week prima gepresteerd in Hoeven en Gastel. Maar ja, eerlijk is eerlijk, er sprong er wel eentje extra uit, natuurlijk onze Niels. Maar liefst twee keer winnaar!!! Fantastisch Niels, dikke proficiat jongen!! Nu heb ik bij toeval volgens mij een foto van de start van jouw sportieve loopbaan, ook op Koninginnedag tijdens de Oranjeloop (zie bijlage). Dat bleke manneke dat jou op de foto bij de start nog te rap af is, is onze Ted. Dat zou hem nu zeker niet meer lukken.
“Ted en Niels”
