Het zit er op, de triatlon 2011 is al weer voorbij. Iets waar je pak hem beet een half jaar naar toeleeft is in een dik uur voorbij! Een beetje maf is dat natuurlijk wel. Het zou ook een mooie 27e editie van de Gastelse triatlon geweest zijn, ware het niet dat één van de Toga leden betrapt is op frauduleus handelen.
Op 21 februari j.l. schreef ik mijn eerste verhaaltje van het feuilleton ‘op weg naar 25 juni’. Dit keer het vijfde en laatste exemplaar.
Maandag 20 juni, 01.46 uur in de nacht. Ik ben (helaas) een slechte slaper, en ook deze nacht lig ik voor een deel wakker. Mijn ‘favoriete’ bezigheid is dan te gaan liggen denken wat ik de volgende dag(en) nog moet doen, vaak gaat dat dan over het werk of bezigheden in maar vooral rond (de tuin) het huis. En in deze maanden ook: trainen voor de triatlon. En dit keer denk ik vooral aan het gesprek dat ik een uurtje of tien daarvoor had met René van de Broek. René was zelf nog niet zo heel lang geleden een actief triatleet uit Gastel en je kunt in zo’n gesprek dan ook merken dat René meteen begrijpt waar je het over hebt. Maar wat mij uit ons gesprek het meest bij is gebleven, is dat hij op enig moment zei: ‘je moet ook van de wedstrijd zelf genieten’. Hij zei dat hij dat zelf veel te weinig heeft gedaan. Er zijn altijd wel dingen tijdens de wedstrijd waar je je zorgen of zelfs boos over maakt. ‘Het zwemmen ging net niet snel genoeg, de band van mijn fiets loopt toch niet leeg?, potverdikkeme, er zit een klein steentje in mijn schoen’, enz. enz. enz. Ik herken dat. En eigenlijk is het bizar natuurlijk. Je traint vele maanden voor (in mijn geval) pak hem beet 1 uur en tien minuten. En van die 70 minuten geniet je dan niet eens!!! Natuurlijk, als het goed is gegaan is er heus wel de voldoening achteraf. Maar ik neem mij voor om de boodschap van René mee te nemen: ook de wedstrijd zelf mag leuk zijn!
Donderdag 23 juni 06.30 uur. De krant is er nog niet, dus ik besteed maar eens een paar minuten aan mijn triatlon dagboek. Twee gedachten overheersen. De eerste: waar zullen we zwemmen? De afgelopen dagen ‘grote paniek’ in het dorp. Bacteriën in de Vliet!!!! Diverse alternatieven zijn in beeld: zwemmen in de Mark, zwemmen in het zwembad, een ‘geheime’ zwemlocatie die ik nu niet zal noemen omdat ik dat Corné Kriesels heb beloofd, of overstappen naar een duathlon. Ik ben erg benieuwd wat het zal worden. De andere gedachte is: zal ik vandaag en morgen echt helemaal niets doen of misschien toch een beetje van alles wat? Ik zie wel, eerst maar eens een dagje werken. Ik hoor de krant in de brievenbus, dus nog snel even kijken of er nog ‘zwemnieuws’ is. Later op die dag hoor ik dat er gewoon in de Vliet gezwommen kan worden.
Vrijdag 24 juni. Het is inmiddels een kleine traditie dat ik de middag voor D-Day het fietsparcours (rustig) afleg. Om voor het Veerhuis te stoppen en daar met een aantal mensen van ’t Veerke te buurten. Zo ook nu. Ik maak een praatje met de mannen die ons jaarlijks feestje mogelijk maken. Die middag zijn dat Frank Hopstaken, Wim van de Broek, Corné Kriesels, Toon v/d Lindeloof, Fred Lambregts, Paul Romme, Hans Godschalk en Toon Balemans. Wat mij opvalt is dat iedereen nog een redelijk schoon shirt aan heeft behalve Toon B. Aan Toon z’n shirt kun je echt zien dat hij aan het werk is geweest. Ik maak daar een opmerking over en Toon zegt: ‘Ach Peet, ge het luxepèèrden en ge het werkpèèrden’. Ik denk dat daar veel, zo niet alles mee gezegd is. Zonder de rest ook maar iets tekort te willen doen, maar Toon is voor mij hét voorbeeld van de ‘stille vrijwilliger’. Niet lullen, maar poetsen. En dat al vele jaren. Vaak onzichtbaar werk op de achtergrond, maar o zo belangrijk. Ik wil het bestuur en alle vrijwilligers hartelijk danken, maar dit keer Toon Balemans in het bijzonder!
Zaterdag 25 juni, D-DAY.
Helaas, de weersvoorspellingen blijken uit te komen. Nat, koud en winderig. Nog maar eens op buienradar kijken. Hé, gelukkig, juist ten tijde van mijn onderdeel (1/8ste) trekt het open! Later blijkt overigens niets minder waar te zijn. Doordat je toch vooral toewerkt naar je eigen wedstrijd (12.00 uur starten), krijg je wat minder mee van de andere onderdelen en dus de Toga leden. Waar het kon heb ik ze uiteraard wel aangemoedigd.
Bij de start en door alle zenuwtoestanden heen zie ik de andere Toga leden op de 1/8ste en wens ze nog even succes. Het zijn Eric, Kees (de B), Mark (wiens zoon Arjan ook meedoet) en Richard. Mijn persoonlijke hoofdvraag is: hoe zal mijn rug zich houden?
Het zwemmen gaat goed! Hup, de fiets op. De eerste kilometers vallen zeker niet tegen. De rug speelt nog niet echt op en ik haal meer deelnemers in dan dat ik ingehaald wordt. Dat geeft moraal. Het eerste deel de wind schuin van voren. Na de tweede Kruisweg nog even een stuk de Zuidzeedijk op en dan de Molenweg in. Voor mij altijd een soort keerpunt in het fietsparcours. Je bent dan plus minus halverwege en hebt meestal vanaf daar de wind mee. Maar dan gebeurt het. Bij het even stil houden van de benen voor het nemen van de bocht, PATS, hevige kramp in mijn rechterkuit! Dat heb ik nog nooit gehad bij het fietsen. Het is erg pijnlijk en als dat zo doorgaat moet ik zelfs stoppen. Lichte paniek dus, maar gelukkig, na een paar honderd meter en wat rekken en strekken, schiet de kramp er ook weer uit. Sorry René, maar gedurende deze ogenblikken lukte het mij niet om jouw goede raad over te nemen en van de wedstrijd te genieten. Er viel wel een enkele krachtterm. In het tweede fietsdeel speelt mijn rug pas gedurende de laatste 4 a 5 km op. Daar valt absoluut mee te leven. Wisselen in het nieuwe parc fermé (busstation) en lopen. De eerste paar honderd mee zoals gebruikelijk relatief moeizaam, maar daarna .. Ge-wel-dig! ‘The flow’ van Terheijden kwam weer terug, maar dan in het kwadraat. Onderweg zie ik zo’n beetje alle andere Toga-ers omdat bij het lopen de 1/3, ¼ en 1/8 ste elkaar overlappen. Vóór het keerpunt kom ik mijn ‘concurrenten’ Kees en Eric tegen. Later hoorde ik van Eric dat dat bij hem de gedachte opriep: ‘dan maar kapot’. Van mij had het lopen nog wel wat langer mogen duren, maar volgens eigen zeggen was Eric maar wat blij dat de finish toch echt na 5 km was.
Na de finish heb ik geen enkel idee wat mijn tijd is. Ik heb vooral een goed gevoel: de rug heeft het gehouden en ik heb zelfs een beetje ‘genoten’ onderweg (bedankt voor de tip René!). De minuten daarna kleurt de finish locatie steeds meer blauw-zwart. De Toga-ers van alle afstanden komen binnen en wisselen direct de eerste ervaringen uit. Voornamelijk tevreden gezichten, op één na. Jan baalt want het fietsen is niet goed gegaan. “Ik kwam niet op gang”, zoals hij zelf zegt. Compleet balen voor jou Jan, maar het geeft voor ons ‘gewone’ mensen ook aan dat zelfs een man van graniet menselijke trekjes heeft. En overigens is dat ‘niet op gang komen’ natuurlijk erg relatief. Ik denk dat er niet zo heel veel Gastelaren in staat zijn om 40 km te fietsen in de tijd die Jan die middag op de klok zet (na eerst 1km gezwommen te hebben en nog 10 km te moeten lopen). Jan eindigt ook nog even ‘gewoon’ als 14e overal, als 5e in de cat 40-50 en als 3e Gastelaar! Nog altijd een pracht prestatie maar ik snap jouw frustratie Jan!
En dit keer werd het twee-gevecht Jan-Maarten dus gewonnen door Maarten. Maarten, van harte. Overigens niet zozeer alleen met dit tweegevecht maar zeker met je prestatie an sich. 7e overal, 3e in cat. 40-50 en 1e Gastelaar!!!
Het is sowieso Toga – boven deze middag. Ga maar na:
Niels (de Stille): 1e bij de jeugd (ik verdenk Niels er overigens van dat hij met zwemvliezen heeft gezwommen, want ondanks dat hij 250 meter meer dan mij moet zwemmen komt deze menselijke flipper toch eerder uit het water!!!)
Koen (het trainingsbeest) van Elteren en Jurgen (de onzichtbare) Lazaroms, onze kanjers op de 1/3, resp. 33 en 82 overal.
Maarten (pilske) den Engelse, Jan (van Graniet) Moerings, Ed (de Schicht) Arbman, Johan (de godfather) Bossers, (running)John Bierkens, Hans (mag de deur dicht) Berkhout, Kees (ik heb het koud) Bastiaansen, Dirk (de Sfinx) van Alewijk: allen op de kwart resp. 3, 5, 8, 13, 15, 17, 20, 21 in de cat 40-49 Annette (wint alles) de Bot: 1e dame op de kwart.
En tot slot Kees (testosteron) de Bruijn, Eric (dan maar kapot) Bol, schrijver dezes, Mark (de nieuwe) van Merrienboer, en Richard (eeuwige glimlach) Wierikx : op de 1/8 resp. 12, 21, 23, 47 en 67 overal.
De oplettende lezer zal zeggen: ik mis er toch een paar? Dat klopt. Er ontbreken er twee. Eentje is erg logisch want René de Peinder had zich helaas niet kunnen inschrijven vanwege langdurige ontstoken luchtwegen. En die andere? Tsja, je hebt van die mensen die altijd willen opvallen. C.q. de boel willen flessen om een zo goed mogelijk klassement te maken. Ik kon hem (het betreft dus een mannelijk Toga lid) aanvankelijk niet in het klassement cat 40-49 terugvinden (het betreft dus een fieve veertiger). Na lang zoeken kwam ik deze fraudeur toch in de uitslagen tegen: Als TWEEDE geëindigd in ‘zijn’ categorie: Rien (Dixi) Buurstee, mannen 50-59. Rien, jongen, da ge zover kunt zienken !!!
Maar goed, terug naar 25 juni, terug naar ’t Veerhuis en omgeving. In de sporthal kom ik hier en daar wat nerveuze gezinsleden tegen, Maaike, Bob en Ted gaan zwemmen bij de trio triathlon. Bob vraagt hoe het gegaan is. En, potverdikkeme, ga ik toch weer de fout in. Krijg ik het voor elkaar om te beginnen over iets wat niet helemaal goed ging. ‘Het ging goed, maar ..’. Bob kijkt mij wat meewarig aan, laat mij niet uitspreken, en zegt op bijna vaderlijke corrigerende toon: ‘Pa, besef nu eens waar je vandaan komt’, daarmee doelend op het blessure leed van de afgelopen maanden. ‘Dan is het toch fantastisch wat je vandaag gedaan hebt’. Hoe meer gelijk kan je kind eigenlijk hebben?
Daarna rij ik naar de Vliet om met gepaste trots de Willempies uit het water te zien komen. Samen overigens met vele Toga-leden die dus een dubbel programma draaien. Petje af!
In het verslag van vorig jaar gaf ik al eens aan dat die gekkigheid (dubbel programma) niet aan mij besteed is. Ik reis af naar het mij vertrouwde Veerhuis om daar de trio’s af te kijken, lekker te maauwen, witbier te drinken en een paar sigaretten te roken (de zeeeer ongezonde beloning voor alle trainingsarbeid). Dat witbier moet er, nadat het o.a. mijn lever gepasseerd en licht beschadigd heeft, ook weer uit. Op de weg naar de daarvoor geëigende locatie zie ik de uitslagenlijsten hangen. Tot mijn vreugde (en verbazing) zie ik mijn eindtijd: 1.07,29. Maar liefst 1 minuut 45 sneller dan mijn recordtijd van vorig jaar. 105 hele seconden!!! Stop de persen. Wereldnieuws. Bel de krant.
Of nee, doe dat maar niet. Want ik wil eigenlijk al jarenlang ons abonnement op BN de stem opzeggen (sorry Wim). Dit vanwege de veelal negatieve ondertoon maar zeker ook vanwege de in mijn ogen (vaak werkgerelateerde) vele feitelijke onjuistheden. Als ik maandag het verslag van de triatlon dit jaar in de krant zie denk ik ook weer, tsja. Toch wel een heel dun’ artikel. Misschien qua oppervlakte op de pagina groot, maar inhoudelijk stelt het toch wel erg weinig voor. Het gaat over de paar snelste deelnemers op de 1/3 en dat was het dan zo’n beetje. En dat in de wetenschap dat er een hele middag 2 journalisten rondlopen! Er moet toch een (veel) beter stuk te schrijven zijn. En bijvoorbeeld toch ook iets over de andere onderdelen waar harde strijd geleverd wordt.
De les van René van de Broek indachtig wil ik positief afsluiten. De 27e editie van de Gastelse triathlon zit er op. Ondanks het tegenvallende weer een zeer geslaagde editie. Veel tevreden Toga leden, en Jan en René: volgend jaar weer een kans. Oftewel: op naar 2012! Persoonlijk ga ik dan voor niets minder dan een podium plaats. En ik weet zeker dat mij dat gaat lukken, maar dan met name omdat ik dan (volgens de statistieken) voor de 15e keer mee doe.
En stiekem kijk ik zelfs al een beetje vooruit naar 2014, naar de dertigste editie. Als ons lijf het toestaat hebben Kees de Bruijn en ik afgesproken om dan in ieder geval mee te doen. Kees en ik hebben nl. ook meegedaan aan de allereerste triatlon van Gastel. Trouwens, ‘mijn’ Maaike ook. Die is dit jaar weer begonnen met zwemmen. Dan moet dat stukske fietsen en lopen erbij ook kunnen, toch?
Peet Willemse
P.s. Rien, volgend jaar bij vrouwen 60-69 inschrijven???
