Het is alweer meer dan een week geleden dat we door de Gastelse modder mochten baggeren. Ik had er vooraf niet zo’n zin in, ook gezien de conditie van het moment. Het was puur omdat het in mijn achtertuin is en geregeld door ’t Veerke, dat ik mij moreel verplicht voelde om mee te doen. Maar als ik samen met Johan naar de start hobbel en daar een hoop bekende gezichten zie, waaronder mede TOGA leden, Kees, Richard en Erik (en TOGA lid op daglicentie Annalies) begint het toch weer te kriebelen. Vooraf had ik me voorgenomen, rustig aan beginnen, en als het niet gaat zijn 2 of 3 ronden meer dan genoeg.
Bij de start een lekker vertrouwd gevoel, tussen al die Gastelaren, en na het startschot als een speer weg. Althans ik dacht dat ik rustig weg ging,maar toen ik de boomgaard in draaide had ik al een gaatje naar de rest van TOGA. Ga ik dan toch weer te hard?, vraag ik me af, maar het gaat wel lekker, dus gewoon door gaan. Dan na een stukje verhard, komt de verrassing: de organisatie van ’t Veerke heeft het toch weer gepresteerd een stuk weiland met vandaag veul modder te vinden, shit!
Maar dat mag de pret niet drukken, gezien onderstaande foto’s:
“Rare jongens, die triatleten!”
Ik besluit nu toch nog maar rustiger aan te doen, ofwel ik kan gewoon niet harder, en Kees en Johan komen bij mij lopen. Even later besluit Kees er nog een schepje boven op te doen, en moeten Johan en ik lossen.
Bij de passage na het tweede rondje, valt het zelfs Wim op dat de trainings intensiteit op dit moment op een laag pitje staat (en ik maar denken dat mijn shirt gekrompen was;-).
Het derde rondje probeer ik het gaatje naar Kees dicht te lopen, maar kom er al snel achter dat dit te veel wordt.
Maar ik besluit er toch nog het 4e en laatste rondje aan vast te plakken. Misschien niet het beste idee van de dag, want nu ga ik mijn benen wel voelen. Ook de modderstrook door het weiland wordt zwaarder en zwaarder, en ik moet nu al denken aan de mannen (onder wie Koen, Jurgen en John) die daar vanmiddag doorheen moeten ploeteren. Tegen het einde komt dan ook nog eens Annelies voorbij sprinten, daar waar bij mij iedere stap zeer doet, lijkt het voor mij of zij vliegt. En vlak voor het einde moest ik ook mijn meerdere in Johan bekennen, die de laatste meters nog op mij wachte, zodat we gebroederlijk over de streep gingen en vlak na ons finishte Erik en Richard.
Zoals ik al aangaf hebben ’s middags Koen, Jurgen en John nog 5 rondjes gelopen, waarbij Jurgen zijn marathon vorm bevestigde door vlak achter Koen te eindigen! Hun tijden waren:
Omdat we zo tegen het einde van het jaar aan lopen, nog een korte terugblik op 2012,
Eind 2011 zijn we begonnen met de TOGA biermand, of dit zo’n goed idee was valt nu achteraf te betwijfelen. De biermand was in het leven geroepen na de knie operatie van Johan. Dat zoveel mensen binnen TOGA graag een biermandje willen ontvangen konden we vooraf niet bedenken! Maar serieus we hebben de nodige pech gevallen gehad, zo heeft Kees de B na Johan ook een operatie ondergaan aan zijn knie bij Medinova in Breda. Gelukkig gaat het met beide al weer een stuk beter en zijn ze voorzichtig weer aan het sporten.
Verder hebben we de rugklachten natuurlijk bij Ed en Peet. Ed misschien wel de meest fanatieke TOGA man, heeft heel zijn seizoen voorbij zien gaan door een mysterieuze pijn in zijn rug uitvloeiend naar zijn benen. Gelukkig voor Ed heeft hij nu een therapie gevonden die lijkt aan te slaan, en is hij alweer aan het zwemmen en mountain biken.
Ook Peet heeft dit jaar alle wedstrijden moeten laten schieten, vanwege een hernia. Gelukkig zie ik hem de laatste tijd regelmatig bij mij voorbij komen (je ziet wel Peet, we houden alles in de gaten!)
Dan hebben we nog Maarten die in het begin van het jaar gevallen is met het schaatsen en daarmee zijn pols gebroken heeft. Nadat dit eindelijk genezen was, lag hij er weer uit vanwege kaak problemen. Hierdoor liep heel de voorbereiding in de mist, en was ook zijn seizoen al voorbij voordat het begon.
Dan is er op dit moment nog een slepende heup blessure bij Rien, waardoor het lopen bij Rien op een nulpunt staat. Maar hopelijk kan hij in 2013 toch weer de draad oppakken. Dan kregen we deze week nog het slechte nieuws van Ad, dat zijn triathlon carrière al na één seizoen weer moet stoppen. Door een vaatprobleem in zijn bovenbenen, is het dokters advies stoppen met fietsen en dus met de triathlon. Gelukkig heeft Ad aangegeven wel lid van ons clubke te blijven en zal hij gewoon mee naar Duitsland gaan. Maar voor zo’n sport fanaat als Ad moet dit een hele bittere pil zijn.
Het jaar begon in Valkenburg, dit was de triathlon van Jan. Die uit moest vallen met een schouder uit de kom, maar op weg naar huis toch nog in Weert wilde gaan eten. Gelukkig was Jan zijn schouder snel genezen.
Maar gelukkig was er ook heel veel positief nieuws te melden dit jaar:
Zo was daar natuurlijk ons buitenland avontuur naar Froidchapelle, Peet heeft het TOGA gevoel verschrikkelijk goed omschreven in zijn reis verslag op de site. Ik blijf me er steeds weer over verbazen dat een hobby zoals triathlon, zo kan verbroederen.
Maar ook de halve triathlon in Terheijden van Koen, en de 3e plaats van Ad daar mogen gerust genoemd worden.
De triathlon van Vlissingen, voor mij persoonlijk een hele leuke om aan mee te doen.
En natuurlijk Oud Gastel, met goed triathlonweer en natuurlijk weer fantastische prestaties voor alle TOGA leden. Voor mijzelf een hoogtepunt, met een eerste (en ook laatste) podium plaats, naast de cracks Jan en Ad (ook uitvoerig beschreven door Peet).
Helaas is het voornemen voor de hele marathon in Etten Leur bij de meesten gestrand, alleen Jurgen heeft mee gedaan en hem ook uitgelopen. Jurgen proficiat en ik ben je nog een biertje schuldig!!
Eén van de nieuwe hoogtepunten was onze eerste club kampioenschappen, geregeld door Koen, was dit een zeer geslaagd experiment en wat mij betreft nu al een jaarlijks terugkerende uitdaging! Met als klap op de vuurpijl de prijsuitreiking van de clubkampioenschap tijdens de TOGA BBQ en de verkiezing van TOGA man van het jaar:Peet!
Ik zie dat mijn lijst met blessures langer is dan de positieve zaken, wat overigens niets betekend, tel alle verslagen van Peet erbij op en de positieve lijst is weer veuuuuul langer.
Rest mij niets anders meer dan iedereen een gezond en sportief 2013 te wensen en da we mar veul leut meuge ebben!!
