Het is begin september en we zitten nu echt aan het slot van het triathlonseizoen 2013. Maar in die september maand is er zeker nog wel een aantal interessante Toga activiteiten. Te beginnen op 1 september met de Rutbeek Triathlon te Enschede. De vijfde – en daarmee slotwedstrijd voor Toga van het 1e divisie avontuur 2013.
Op die zondagmorgen staan we om 6.45 uur (!!!!) met z’n negenen klaar voor de reis naar het hoge noorden. Koen, Jurgen, Johan en Kees B vormen vandaag met z’n vieren het Toga 1e divisie team. Ed en Hans doen individueel aan de 1/8ste mee. En Rien, Jan en ik gaan mee om te supporteren.
Na een voortvarende rit van ruim 200 km stappen we enigszins stijfjes uit de auto. Wat dat betreft is het wel goed dat we de auto een kilometer (!!!) van het inschrijfbureau hebben geparkeerd. Kunnen we de spiertjes wat los lopen. Je bent toch altijd erg benieuwd hoe de omgeving en het parcours er uit zullen zien. Welnu, al heel snel werd duidelijk dat het daar vandaag zeker niet aan zal liggen. De triathlon zal zich in en om Het Rutbeek afspelen, een prachtig recreatiepark in het buitengebied van Enschede.
Een entourage waarmee onze Rien de rest van de dag duidelijk zichtbaar in zijn nopjes is. Wat Rien betreft een voorbeeld voor onze eigen Gastelse triathlon. Hij ziet het al helemaal voor zich. Start, finish, wisselzones allemaal vlakbij elkaar. Een soort van ‘tentenkamp’ (wedstrijdleiding, horeca etc) waar de hele dag een hele gezellige sfeer is. Vergelijkbaar met de wedstrijd in Bocholt eerder dit jaar, maar dan iets kleinschaliger.
Maar goed, dat is mogelijke toekomstmuziek. Terug naar de harde realiteit van vandaag. En dat betekent dat onze jongens om 11.00 uur starten voor het eerste onderdeel, de sprinttriathlon. We zien onze mannen in de verwachte volgorde uit het water komen (Koen, Jurgen, Johan en Kees) en spoeden ons daarna naar een mooi plekje om het fietsgeweld voorbij te zien komen. En geweld was het!
Het zijn drie rondjes van ca 7 km. En binnen de kortste keren beginnen zich groepjes te vormen. En dat was vervolgens gespreksstof voor een groot deel van de rest van de dag. Toga mensen zijn (gelukkig) puriteinen. Voor ons dus geen stayerwedstrijden!
Maar ook wij moeten uiteindelijk tot de conclusie komen dat daar vandaag bijna niet aan te ontkomen was. En dat je wel een heel vreemdsoortige moraalridder (dan wel Roomser dan de Paus) zou zijn als je hier niet in een groep zou aansluiten. Dat geldt in ieder geval voor 2 a 3 groepen in de kop van het veld. En dus voor onze Koen. Waar wij aan de kant ons dan weer wel erg druk over maken is het feit dat de jury ‘de moed’ heeft een deelnemer uit het tweede deel van het deelnemersveld met een tijdstraf aan de kant te zetten vanwege, let wel, stayeren! ‘Ut mot nie gekker worre’.
Dit gedoe treft onze jongens gelukkig allemaal niet. Eerst zien we nog Ed en Hans vlak achter elkaar aan hun fietsavontuur beginnen om vervolgens de andere vier te zien finishen. We horen dat kort voor de finish een lang zandpad ligt waar iedereen zijn tanden flink op stuk bijt. Geen mooier vermaak dan leedvermaak, dus hup, wij daar naar toe. En inderdaad, een mooi stukske afzien. Ik dacht dat Hans ons ter plekke toeriep ‘tis een kots triathlon’ maar later bleek dat ‘ tis een cross triathlon’ te zijn geweest.
Normaal gesproken zit de wedstrijd er dan op. Nog even wat nakletsen en hatsekidee naar huis. Maar niet in het geval van de 1 divisie. Op de 1/8ste volgt dan nog een teamrelay. Het spektakelstuk van de dag. Na een paar uurtjes herstel mogen de jongens en de meisjes nog een traject van 250 meter zwemmen, 6 km fietsen en 1,5 lopen in estafettevorm afleggen. Na een flitsende start van onze Koen verliest onze ploeg weliswaar een beetje terrein, maar weet uiteindelijk op een keurige 29e plaats te eindigen. Dat blijkt ook de plaats te zijn in de totaal uitslag van die dag.
En in het eindklassement van de 1e divisie 2013 eindigt Toga op een zeer verdienstelijke 24e plaats!
‘Hebben jullie het ook een beetje naar de zin gehad?’ vraagt Hans aan Jan en mij in de auto terug op weg naar huis. Wij beiden zeggen volmondig ja. Er is de hele dag van alles te doen en te zien en we waren natuurlijk met z’n drieën van Gastel langs de kant. Oftewel, buurt genoeg.
Nu kan ik jullie wel vertellen dat dat buurten redelijk één dimensionaal gericht is. Rien en Jan kunnen het werkelijk een godganselijke dag over fietsen hebben. ‘Kèkt is, da ziet er goed uit’ hoor ik dan 1 van de 2 zeggen. Ik het begin draaide ik dan nog verwachtingsvol mijn hoofd om in de hoop een fraai gevormd vrouwspersoon in mijn blikveld te ontwaren. Maar nee, het desbetreffende voorwerp is misschien wel fraai gevormd maar zeker niet van het andere geslacht. En al helemaal niet van vlees en bloed. Wel van carbon. Volgens de experts blijkt het dan een hutsefluts fiets te zijn, met hutsefluts wielen, en hutsefluts pedalen en …………
Absoluut een soort van hogere wiskunde voor mij.
Onderweg eten we nog een lekkere friet met saté (uiteraard bij een adresje van Ed, die volgens mij alle wegrestaurants van Nederland kent). En rond de klok van achten zijn we weer terug in Gastel.
Vóór dat ik Jan en Rien kende ging ik dan wat bijkletsen met ons Maai om vervolgens na zo’n (ook voor toeschouwers) vermoeiende dag vroeg in bed te duiken. Maar nu is er een duidelijk gevalletje van ‘waor de mee omgaot worde dur besmet’. Het lijkt wel of ik mijn eigen handen niet meer onder controle heb. Gezeten voor de computer tikken mijn vingers ‘Xentis wielen’ op het toetsenbord in. We hebben vandaag de tweelingbroer van mijn Cubeke gezien, maar wel met een paar andere (schitterende) wielen. Van het merk Xentis volgens kenner Jan. ‘Goeie wielen voor een redelijke prijs’.
En vervolgens toont Google aan dat Jan (uiteraard) gelijk heeft. Alhoewel… Redelijke prijs???
Voor twee van die wielen koop je een keurige volledige fiets. Ik dwing mijzelf de pc uit te zetten en weer met twee voeten terug op aarde te keren. Gelegen op bed denk ik terug aan een geslaagde dag en alvast aan volgend weekend: de Binnenmaas triathlon.
