7 september beloofde op voorhand een mooie najaarsdag te worden. En dat werd het!!!
Er staan maar liefst twee intensieve evenementen op het programma: de Binnenmaas triathlon en het feest ter gelegenheid van de 50e verjaardag van onze godfather Johan Bossers. Aan de Hoekse Waardse Binnenmaas triathlon heb ik speciale herinneringen omdat ik daar zo’n kleine dertig jaar geleden ook al een paar keer aan heb meegedaan. Op de 1/8ste staan er vandaag 4 Toga mannen aan de start: Mark van R, Mark van M., Hans en ik. ’s Middags doen Koen en Ed mee aan de kwart, die daar, zo zou later blijken, weer een pracht van prestatie leveren
Voor de beide Marken en mijzelf is de 1/8 ste een soort van bekend terrein, Hans daarentegen is inmiddels meer een man van het langere werk. We zijn allemaal weer benieuwd hoe de onderlinge Toga strijd vandaag zal uitpakken. Kort voor de start zijn we vriendelijk tegen elkaar, helpen elkaar in het wetsuit en wensen elkaar succes. Maar eenmaal in het water en na het startschot brandt de strijd toch echt los. Mark R komt als eerste uit het water, gevolgd door respectievelijk Hans, Peet en Mark. Maar dat zegt blijkbaar niet alles, want aan de meet (en daar worden immers de prijzen verdeeld) is de volgorde precies andersom! Oftewel: Mark van M is ieder van ons voorbij gedenderd. Proficiat Mark. Maar zelf heb ik ook een ‘yes! momentje’ als ik niet ver voor de finish Hans inhaal bij het lopen. Ik zal hier verder geen woorden aan besteden want Hans heeft op voorhand al gezegd dat hij het verslag dan niet op de website zal plaatsen. Maar lekker was het!
Het feest bij Johan later die dag voelt vervolgens als een kers op de taart. Het is sowieso al een mooi feest, maar de plagerijtjes richting Hans geven het geheel een kwajongensachtige dimensie. Door de vermoeidheid, de euforie en de Scandinavische spiritualiën breng ik de avond met een heerlijk rozig gevoel door. Wat kan het leven toch mooi zijn.
21 september Toga bbq
Het voelt alsof we nauwelijks weg zijn geweest. Na 14 dagen zijn we al weer te gast bij Johan en Ingrid, dit keer voor de Toga bbq. Door velen omschreven als hét hoogtepunt van het jaar voor de Toga familie. En dat wordt ook dit keer weer waargemaakt. De stemming zit er vanaf het begin al goed in en het fantastische weer doet daarbij een flinke duit in het zakje. Wat mij wel opvalt is dat het mij als ‘razende reporter’ ieder jaar moeilijker wordt gemaakt. Vooral bij de dames vallen er pijnlijke stiltes als ik voorbij loop. Daar moeten we voor de volgende keer iets op verzinnen (suggesties zijn meer dan welkom). In de gepassioneerde gesprekken wordt het seizoen 2013 geëvalueerd en al vast vooruit geblikt na 2014. Dat terug en vooruit kijken doen we ook ‘officieel’. Koen maakt de clubkampioenen 2013 bekend:
– Zwemmen: Koen van Elteren
– Fietsen: Jan Moerings
– Lopen: Rien Verheijen (of was het Ad Buurstee?)
– Overall: Ad Verheijen.
Op deze avond vindt ook de verkiezing van de Toga man van het jaar plaats. Voor mij een extra speciaal moment omdat ik, nadat vorig jaar mij deze eer te beurt was gevallen, afstand zal moeten doen van deze titel en de bijbehorende wisseltrofee. Na het stemmen tellen mag ik de cup met de grote oren doorgeven aan: Koen van Elteren! Een derde bekendmaking betreft het reisdoel van het buitenlandweekend 2014: met overweldigende meerderheid is dat Obernai (Frankrijk) geworden.
De Toga bbq is al een paar jaar in twee delen op te splitsen: vóór en ná de koffie. Een beschaafde bijeenkomst verandert dan langzaam in een bacchanaal En daar is die koffie niet zo zeer ‘schuldig’ aan, maar eerder onze gastheer. Althans, datgene wat hij bij die koffie vergezeld laat gaan. Ooit begon het met een klein, onschuldig (Zweeds) borreltje. Inmiddels komt Johan glimlachend van oor tot oor aangelopen met een waar arsenaal aan sterke drank! Met alle gevolgen van dien.
Dit jaar zijn Maaike en ik overigens gelukkig geen getuigen van die gevolgen, want wij moeten (of is het mogen) nog naar een ander feest. Ik kan dus verder ook geen sappige details meegeven maar ik zag nog wel een whatsapp voorbijkomen waarbij iemand bezorgd aan Dirk vroeg of hij de uitgang nog had gevonden want die was toch echt niet achter de veranda! Kijk, van sommigen kun je zoiets verwachten. Maar als dit onze ‘every inch a gentleman’ van Toga ook al overkomt, dan zijn we toch wel erg diep gezonken met Toga.
Peet Willemse
P.s. Hans, ik hoop dat ik de wond niet te ver opengereten heb? Maar kop op, jouw jaren komen nog, Jij bent immers nog jong .
