September 2013 belooft een spannende Toga maand te worden. Althans, in mijn beleving dan toch. De eerste en enige triathlonclub uit Oud Gastel organiseert dan voor het eerst in haar bestaan heuse clubkampioenschappen! Maar daar blijft het niet bij. In deze maand vindt ook de jaarlijkse Toga-bbq in de tuin van onze ‘founding father’ Johan Bossers plaats. En of dat nog niet genoeg is wordt die avond ook nog eens de ‘Toga man van het jaar’ verkozen. Toe maar, alsof je een emmer leeggooit.
Zo’n maand kan ik als razende reporter van Toga natuurlijk niet zo maar aan mij voorbij laten gaan. Vandaar dat ik op bepaalde momenten in deze maand even verslag zal doen. Dit keer deel 1.
Het is op het moment dat ik dit opschrijf zondagmiddag 2 september. Het eerste onderdeel van de clubkampioenschappen zit erop. Deze clubkampioenschappen zijn ontsproten aan het brein van Koen, na Niels de tweede Benjamin van onze club. Een geweldig initiatief. De vorm: elk onderdeel van de triathlon wordt ‘los’ uitgevoerd:
Wie wordt de clubkampioen?
Voor de geweldenaren onder ons zijn dit natuurlijk (te) korte afstanden. Maar het heeft zeker ook voordelen. Het is niet al te moeilijk te organiseren. Om te zeggen dat iedereen kans heeft om te winnen is natuurlijk overdreven, daarvoor zijn onze cracks te goed. Maar het kan hier en daar misschien wel een verrassinkje opleveren. En voor de geblesseerden onder ons: wellicht toch een gelegenheid om nog ergens aan mee te kunnen doen.
Vanmorgen om 9.00 uur zwemmen dus. Aan de poort en in de kleedkamer worden de eerste mentale tikken al weer uitgedeeld. Bovendien moeten een paar mensen een grote teleurstelling verwerken: onze wedstrijdleider meldt streng edoch rechtvaardig: geen wetsuits toegestaan. Hij is daarin onverbiddelijk, ondanks het dreigement van een enkeling om de wedstrijd alsnog te boycotten.
Uiteindelijk blijken er maar liefst 15 Toga leden en twee supporters (Ingrid en Myriam, klasse dames!) aan de rand van het zwembad te staan. Er wordt besloten om in twee series (van 8 en 7) te zwemmen. Ik besluit om even de kat uit de boom te kijken en (dus) de eerste serie als tijdwaarnemer op te treden. Na het startschot zie ik een paar Toga-ers als menselijke dolfijnen door het water schieten (zoals Koen, Jan en Maarten) maar zie ik gelukkig ook nog wat leden die wat meer menselijke trekjes vertonen. Waaronder Ed. Ed is dit jaar zwaar getroffen door blessureleed (rug). Kan al maanden vrijwel niets doen. Loopt in de medische wereld een beetje van het kastje naar de muur. En dit terwijl Ed zonder twijfel 1 van onze fanatiekste leden is. Inmiddels gloort er gelukkig toch weer een beetje licht; Ed is onder behandeling bij Rob van Bokhoven en er zit wat vooruitgang in.
Dan de tweede serie. Ik zal er toch echt aan moeten geloven nu. Gelukkig, de watertemperatuur valt mee. En ook het ‘inzwemmen’ (tweej baontjes, da’s zat eej) gaat best goed. Hangend aan de rand, wachtend op het startsein schiet er toch wel iets door mijn hoofd. Ik heb nu precies een half jaar aan geen enkele sportieve activiteit kunnen deelnemen. Ik weet dat ik door die langdurige inactiviteit zeker geen topprestatie zal kunnen leveren. Maar god, wat is het toch leuk om weer eens van de partij te zijn. En zelfs iets van een heel klein beetje wedstrijdspanning te voelen. En, wonder boven wonder, het gaat eigenlijk best wel lekker. De rug houdt zich redelijk en ik heb niet al te veel problemen bij het ademhalen (mijn grote struikelblok bij het zwemmen). Ik hou het zowaar 16 banen onafgebroken borstcrawlend vol, zelfs zonder de meestal noodzakelijke stukjes schoolslag om een beetje op adem te komen. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik mij dat dit voor een aantal, wat zeg ik, de meeste Togaboys volstrekt Chinees is (schoolslag? Op adem komen?). In ieder geval bijv. voor vader en zoon de Bruijn, die ik ergens in mijn ooghoeken door het water heen zie speren. Wat ben ik daar toch jaloers op!
Rond een uur of tien zit het zwemonderdeel erop. We vertrekken met z’n allen naar Jan Moerings voor een bakske koffie. En om nog wat nadere toelichting van Koen te krijgen over de twee andere onderdelen van de clubkampioenschappen. Maar ook over de ‘spelregels’ bij de verkiezing ‘Togaman van het jaar’, die tijdens de Toga bbq door de leden verkozen zal worden. Overigens heb ik van de organisatie begrepen dat, om die verkiezing nog wat extra luister bij te zetten, er onder de echtgenotes nog driftig gezocht wordt naar een Ronde Miss, of misschien beter een Toga Miss. Kandidates kunnen zich bij Koen of mij aanmelden.
Gezocht: Toga Miss
Voor de rest gaat een groot deel van het groepsgesprek die ochtend op aan het trainingsprogramma van volgend jaar, in een ZOAB zone trainen en koor stability. . Gespreksstof die grotendeels langs mij heen gaat. Ik zal al lang blij zijn als ik volgend jaar überhaupt weer kan sporten. Op welk niveau en met welke intensiteit zien we dan wel weer.
Op het eind van de ochtend kan ik gelukkig toch nog een klein beetje triathlon bijdrage leveren. Ik meld dat de buitenland triathlon 2013 van Toga in Duitsland (Bocholt) plaats zal vinden, op 16 juni.
Aasee, Bocholt
Wat betreft de clubkampioenschappen: op naar de volgende onderdelen, woensdag fietsen, donderdag lopen. Ik ben zeer benieuwd. Hoewel, wie in de top eindigen is denk ik wel enigszins voorspelbaar. Maar volgens de Toga principes gaat het niet alleen om de top. Daar achter worden ook prestaties geleverd en spelen zich soms evenzo mooie duels af.
Overigens: de uitslag van het zwemmen is (mij) nog niet bekend. Wanneer de uitslagen door de wedstrijdleiding worden vrijgegeven zal ik deze uiteraard direct vermelden.
Peet
p.s. een keertje weer meedoen is wel erg goed bevallen. Ik sluit niet helemaal uit dat ik misschien bij het fietsen en/of lopen ook mee zal doen. Weliswaar voor spek en bonen, maar dan maar volledig volgens de Olympische gedachte. Want er weer een beetje bijhoren is toch wel erg leutig.
